aballaɣ

N.M [aballaɣ]

têtu, méchant

stubborn; nasty

عنيد؛ مقرف

Flexions aballaɣ

yiballaɣen uballaɣ tiballaɣin taballaɣt iballaɣen tballaɣin aballaɣ tballaɣt

Sources aballaɣ

  • BOUAMARA Kamel, Issin : Asegzawal n teqbaylit s teqbaylit, Editions l'Odyssée, Tizi-Ouzou, 2010
  • J.-M. Dallet, Dictionnaire Kabyle-Français (parler des At Mengellat Algérie) , Selaf Paris, 1982

Mots apparentés aballaɣ

tawalt  afna  axuni  tasennant  ssiged  aḥnin  tifergest  arwuri  furr  lɛerḍ  qerreb  mekka  agemgem  ɣunzu  aḥelqum 
-->