aballaɣ

N.M [aballaɣ]

têtu, méchant

stubborn; nasty

عنيد؛ مقرف

Flexions aballaɣ

aballaɣ tballaɣt yiballaɣen uballaɣ tiballaɣin taballaɣt iballaɣen tballaɣin

Sources aballaɣ

  • BOUAMARA Kamel, Issin : Asegzawal n teqbaylit s teqbaylit, Editions l'Odyssée, Tizi-Ouzou, 2010
  • J.-M. Dallet, Dictionnaire Kabyle-Français (parler des At Mengellat Algérie) , Selaf Paris, 1982

Mots apparentés aballaɣ

alemlum  mxalaf  uɛdil  tabaɣurt  kanzi  zwir  tigti  lefsad  taǧawt  leẓẓew  tadawt  ḥerred  uffal  amrabɛi  ẓẓerẓur 
-->