aballaɣ

N.M [aballaɣ]

têtu, méchant

stubborn; nasty

عنيد؛ مقرف

Flexions aballaɣ

aballaɣ tballaɣt yiballaɣen uballaɣ tiballaɣin taballaɣt iballaɣen tballaɣin

Sources aballaɣ

  • BOUAMARA Kamel, Issin : Asegzawal n teqbaylit s teqbaylit, Editions l'Odyssée, Tizi-Ouzou, 2010
  • J.-M. Dallet, Dictionnaire Kabyle-Français (parler des At Mengellat Algérie) , Selaf Paris, 1982

Mots apparentés aballaɣ

lḥamu  ameɣlawi  iɣid  tizegzewt  ali  sɣubber  atraktur  ssefqeɛ  sfelsef  hbel  ddula  seknejbir  acekkab  tanhert  asif 
-->