aballaɣ

N.M [aballaɣ]

têtu, méchant

stubborn; nasty

عنيد؛ مقرف

Flexions aballaɣ

yiballaɣen uballaɣ tiballaɣin taballaɣt iballaɣen tballaɣin aballaɣ tballaɣt

Sources aballaɣ

  • BOUAMARA Kamel, Issin : Asegzawal n teqbaylit s teqbaylit, Editions l'Odyssée, Tizi-Ouzou, 2010
  • J.-M. Dallet, Dictionnaire Kabyle-Français (parler des At Mengellat Algérie) , Selaf Paris, 1982

Mots apparentés aballaɣ

aqerbuz  amejdar  nṭeḥ  tasureft  irẓig  rmimez  iqibib  aḥeǧǧaǧu  ayen  anaḍ  sked  lhu  snunnet  takent  lɛib 
-->